Bahçe manyağı, bugün yine bahçede geçti, her yere çiçek diktim. Fidanlıktan aldığımız manolya ağacını da sonunda toprağa ekebildik. En sevdiğim ağaçtır Manolya. Ben çocukken İstanbul manolya ağaçlarıyla doluydu, şimdi bir tane bile kalmadı galiba. Maçka parkında çok vardı, akşamları aygın baygın kokar, asker sevgilileriyle buluşan Nişantaşı hizmetçilerinin aklını başından alırdı manolyalar.
Balkonun parmaklıklarına sardırmak için bir de kırmızı sarmaşık gülü aldım. Sonuçta güzel bir bahçem olacak inşallah. Akşam çok yorulduğum için yemeği dışarıda yedik. Bir de bira içtim, çok uzun zamandır ilk defa biranın tadını aldığım için de oldukça keyiflendim, yarım bardak birayla hafiften çakır keyif olmak da farklı bir deneyim oldu benim için şahsen. Yemekten sonra Hacer'e çay içmeye gittik. Eski evimin bahçesinden bir sürü sardunya çaldım yine. Duvar dibi bir sıra sardunya projemi hayata geçirecek kadar sardunyam oldu galiba.

Geçen gün aklıma gelen "günler sarmal bir yay gibi" dizesi, A. Zekai Özger'in Sevdadır adlı şiirinden. Sevgili arkadaşım Selma bir mail atarak hatırlattı bunu bana. Şiirin hepsi çok uzun olduğu için buraya bir kısmını alıyorum:

Giyecek çamaşır getirdim sana
adettir diye değil, sevdim diyedir
bağışla, eski biraz
bedenim uygundur diye bedenine
elimle yıkadım, ütüledim
elma ağacında kuruttum
Günler sarmal bir yay gibi
bunu unutma
Bahar annemizin yemenisindeki solgun çiçektir
bunu unutma
Seni ben her yerinden öperim
bunu unutma