Yarın eğer bu fırtınada uçaklar kalkarsa İstanbul yolcusuyum. Bugünkü fırtınada bahçedeki iki çam ağacı da devrildi. Bir tanesi ikinci katın balkonuna dayandı, bir tanesi de kapının önüne düştü. Allahtan fazla bir zarar olmadı. Komşumuzun her zaman arabasını koyduğu yere indi koca ağaç ama onların da bugün gezmeye gidecekleri tutmuştu yani. İyi oldu, yoksa giderdi araba. Fotoğraflarını çekecektim ama makinenin pili bitmiş, çok yağmur vardı pil almaya da gidemedik. Yazık ya üzüldüm çok ağaçlara, onların sayesinde yazın bahçe acayip serin oluyordu. Şimdi bütün güneş içerde olacak. Bir de odamın penceresinden onları görmeye çok alışmışım, bakıyorum şimdi bayağı boş görünüyor gözüme. Bugün bayağı bir heyecan yaşadık yani. Şu anda da acayip gök gürlüyor ve şimşek çakıyor. İnşallah sabaha biter.
14. kemoterapiye gidiyorum, bir aksilik çıkmazsa sondan bir önceki yani. Bugün bir de düştüm yahu. Bakkala gidiyordum, normalde hep Deniz gider, benim gideceğim tuttu, sokak lambası da yanmıyormuş, köpekler havladı, yabancı köpek mi diye bakayım derken, ağacın açtığı çukura düştüm resmen. Kötü düştüm, dizimi bayağı bir berkittim, inşallah şişmez sabaha ama şişseydi şimdiye kadar şişerdi diye düşünüyorum. Nazar mı değdi nedir, ağaçlar yıkılır, ben düşerim. Birazdan elektrikler gidecek. Zaten böyle giderse bu kışı çoğunlukla elektriksiz geçireceğiz herhalde.