Sonunda güneş açtı. Alışık değiliz Kasım'ın başında filan kapalı havalara, ruhumuz sıkılır, bunalırız. İki gündür fırtına, yağmur, şimşek, şimdi günlük güneşlik, seviyorum bu memleketi vesselam. İstanbul'dan geldiğimden beri öküz modunda yatıyorum. Bedenen yeni bir sıkıntım yok hani ama ne bileyim bir ruh sıkıntısı, bir boşluk hissi. Hiçbir şey yapmadan oturmaktan bunaldım muhtemelen. Şeytan diyor boşver kolu molu al eline yünlerini onu bunu, otur yap ama sonra davul gibi şişiyor kol yahu. Bugün odunumuz, kömürümüz de geldi, tabii onlar gelince benim de sobayı kurup yakasım geldi.
Yarın çıkayım şu evden bir çarşıya filan gideyim, hoş gidince ne yapacağım bilmem ama işte maksat gezmek olsun. Belki goblen alırım küçük bir tane, onu işlerim. Doktorumu aradım sızlanma hakkımı kullanacağım, içim sıkılıyor filan diye, sen o hakkı geçen sene kaybettin, öyle bir kartın yok diye dalga geçiyor benimle. Dedim çabuk bana bir sevgili bul, şöyle mazohist tarafından olması lazım, bir de dedim tabii yanında da östrojen lazım. Haliyle yok bana östrojen filan, bir eğlencemiz vardı hayatta o da gitti :)
Ben en iyisi çay içeyim.