Dün gece rüyamda, ağzımda ne kadar diş varsa söktüm ve sonra cüce (işte cüce dedim!) bir dişçiden randevu almak istedim ama cüce dişçi ayın 28'ine kadar tatilde olacağını söyledi.
Kendimi Freud'a emanet ediyorum.
Hava çok sıcak, bütün gün uyumaktan ve tv seyretmekten başka bir şey yaptığım yok. Aman tanrım hiçbir işe yaramıyorum diye üzülsem mi, yoksa hiçbir işe yaramamanın zevkini mi çıkarsam henüz bir karar da veremedim hani yani. Ama zevkini çıkarma eğilimi ağır basıyor söyleyeyim. Kanser olmanın iyi yanlarından biri de bu, artık hiçbir şey yapmak zorunda olmamak, tabii çevrede seni seven ve aman ölme diye gözünün içine bakan insanlar olması şartıyla... Şükür ki benim çevremde öyle insanlar mevcut. Kendilerine sonsuz teşekkür ediyorum.