Çocukluğumun kitapları dizisi No:2 diyelim. Şimdi böyle güzel kitaplar mı yok, yoksa bana mı öyle geliyor bilemiyorum ama bu zamanda çocuk olsam okuyacak kitap bulamazdım muhtemelen. Kon Tiki, denizlerde geçen muhteşem bir macera. O salda nerelere gitmedim ki ben... Almayı düşünürseniz kitapçılarda bulamazsınız herhalde, internete bakmakta fayda var.
Dokuzuncu kemoterapi son haftayı eda etmekle meşgulüm. Biraz yemek yiyebiliyorum ve oldukça yorgun olmama rağmen her gün denize gitmeye çalışıyorum. Bugün yine çok sıcaktı, 46 dereceye kadar çıkmış Fethiye. Eh Temmuz-Ağustos ayları gevşer gönül yayları buralarda. Sabahtan banka ve alışveriş işleriyle uğraştım, öğleden sonra da Şat'a kaçtım. Şu Şat iyi ki açıldı valla, Çalış Plajını sevmeyen benim gibi bir insan için bulunmaz nimet oldu. Şundan bir ay önce tesiste bir tek ben olurken, şimdi şezlong bulmakta zorlanıyoruz ama olsun, iş yapsınlar da yaşasınlar yani. Ben plajda şezlong ve şemsiyeden başka bir şey aramıyorum, gençken bunu da aramazdık ya, artık yaşlandık. Öyle duştu, kabindi aramam hiç, zaten mayo filan da değiştirmem. O küçücük, havasız ve sıcak kabinlerden nefret etmişimdir her zaman. Bir de kapısında sıra olur, zaten dağ başında bile kadın tuvaleti önünde sıra beklenir yani hani. Kum da sevmem ezelden beri, bir rüzgar eser, ağzına yüzüne kum dolar, denize girersin her tarafın yapış yapış kum olur, küçük taşları her zaman tercih etmişimdir. Hem yapışmaz orana burana, yapışsa bile kuruyunca düşer, hem de taşlarla oynayıp vakit geçirmek her zaman mümkündür. Eline bir avuç taş alıp, yere bırakmak bile zevklidir hani yani. Şat'ta iki bira içtim, sonra eve gelip yemek yedim.
Jale hanım sultan, antiibiyotik iğnelerini yiyince düzeldi şükür. Hala biraz biraz öksürüyor ama artık iyileşti, ben de arada sırada yanına inip oturuyorum. Hastalanacağım diye korktum ama uzak durunca mikrobu da kapmadım işte.