Bütün günü Çalış'taki Surf Cafe'de geçiren kedi ve ablası. İki kere denize girmenin dışında bütün gün yatıp, çay içip kitap okudum. Akşam üstü de bir bira içtim artık, o kadarı olur.
Bugünlerde nedense! bir yorgunluk ve sinir içindeyim. Canım diyene canın çıksın diyorum o derece yani. Sanırsam hayatın anlamı nedir filan şeklinde varoluşçu birtakım tenakuzlar içinde olabilirim. Aklım çok bulandı, böyle bir salak oldum, ona da sinirleniyor olabilirim bak. Fikri takip sıfırın altında seyrediyor, hiçbir şeyi doğru dürüst düşünemiyorum, herşeyi unutuyorum filan falan. Hadi diyelim, bu dünyada o kadar derin düşünmeye değecek pek bir şey de yok hani yani ama kendimi akıllı bilirdim, bu yaşımdan sonra salak olmak eh bir yerde kanına dokunuyor insanın tabii.
Laptopum sonunda geldi, 220 dolar artı kadeve sıkışmış bir taraflarına çıkartıp tarafıma fatura ettiler, ben nereden çıkartacağım hiçbir fikrim yok. Ama buradan Bakırcılar Bilgisayar'a ve de sevgili Hakan'a teşekkürü bir borç biliyorum. Benim tamamiyle haksız olduğumdan bihaber bir şekilde, düşürmedim valla da billa da düşürmedim şeklindeki yeminlerime inanıp (Deniz bey yumruklamış bilgisayarı) ortalığı birbirine kattıkları için. Ellerinden geleni yaptılar ama bütünüyle haksızmışım yani. Rezil olduğumla kaldım. Neyse, ne demişler g... giren şemsiye açılmaz. Bana giren şemsiyenin de haddi hesabı yok zaten son zamanlarda.