Allahın hakkı üçmüş. Yine yiyeceğiz ilaçları bakalım. Böyle böyle ne zamana kadar giderse artık. Geberik tümörler büyümüş hakikaten dört ayın içinde. Yalnız şunu müşahade etmiş bulunuyorum ki, bu lanet kanser başladığından beri ne zaman "Tamam iyileştim, artık para kazanmam, ne olursa olsun bir iş bulmam, evime, oğluma, anneme sahip olmam lazım geliyor" diye dertlenmeye başladığım an nüksediyor. Muhtemelen bu lanet hastalığı ben çağırıyorum, hani ancak ölüm halinde hasta olursam çalışmama ve hayat hakkında dertlenmeme hakkına sahip olabilirim diye bir bilinç altına sahibim büyük ihtimalle. Ama artık böyle yapmayacağım. İki cephede birden savaşamıyorsam eğer, gücümü tek cepheye saklayacağım. Ailemle de konuştum, ben dedim artık yorgun bir savaşçıyım ve bu benim kaldırabileceğimin üzerinde bir yük oluşturuyor. Ne yaparsanız yapın, beni gündelik dertlerden, para meselelerinden, ondan bundan azade tutun. Ben artık sadece kitabımı okuyayım, televizyonumu seyredeyim, çıkayım deniz kıyısına gideyim, hayatın anlamı hakkında düşüneyim, belki kitap yazayım.

Doktoruma da dedim ki, bu vereceğiniz ilaçlar bir işe yaramayacaksa beni artık rahat bırakın, huzur içinde göçüp gideyim. O da seni bırakmaya hiç niyetim yok, elimizde daha savaşacak cephanemiz var dedi. O böyle deyince biraz moralim düzelir gibi oldu. Çünkü eğer hakikaten bir işe yarayacağına inanmasa beni yormaz diye düşünüyorum. Bu defa moralim çok bozuldu. Çünkü hiç beklemiyordum, hani beklesem bile bu kadar kısa sürede beklemiyordum en azından. Neyse ki, ilk nüksten daha iyi bir tablo sergiliyorum. Genel durumum çok daha iyi, başka hiçbir yerimde hiçbir şey yok. Sadece karaciğerimde iki tümör büyümüş ki, bunlar da ilk hallerinden daha küçük durumdalar. Yani geçen Mart ayında "yaşasın küçülmüşler" diye sevindiğim günlere döndüm. Bir de çok kızdım, çok kızdım. Yeter artık. Bedenim bu kadar üsüste ilacı nasıl kaldıracak hiçbir fikrim yok ve bu defa alternatif tedaviden de yardım alacağım. Ne kadar bitki ilacı varsa yutacağım. Dört tane ilaç belirledim Solgar'dan onları alacağım, gerçekten kemoterapi sırasında oldukça yardımı oluyor bunların. Yeğenim de beni bir biyo-enerji uzmanına götürecek, biliyorum bunlar umutsuz durumda olan hastaların yaptıkları şeyler genellikle ama denemekten de bir zarar gelmez en azından. Bakalım, yine hayattan gün çalma çabaları başladı işte...