Fethiye'ye geri dönmek güzel. Eski mahalleme, eski komşularıma geri dönmek daha da güzel. Acayip keyifliyim dünden beri, gece de gayet rahat bir uyku çektim. Uzun zamandır ilk defa gerilimsiz ve aman aman şimdi ne olacak diye düşünmeden geçen bir gün geçirmek hoşuma gitti çok. Yalnız taşınmaktan fenalık geldi artık. Bir yıl içinde bu dördüncü taşınmam yahu! Buradan herkese söylüyorum, bir daha eğer, "evlencem", "taşınıcam" filan gibilerinden laf edersem, beni derhal hacir altına alın, deli raporu alın, bu kadının kanser beynini yedi bitirdi, düşünemiyor ne cezai ne hukuki hiçbir ehliyeti yoktur deyin.
Evi yavaş yavaş yerleştiriyorum, dün gittim bir de koltuk takımı aldım yeni. Sevgili kardeşim Hacer sağolsun, onun kredi kartına taksit yaptık bir sürü. Bilgisayarı dün Deniz kurdu ama bir format atılmasına ihtiyaç var. Hiçbir program çalışmıyormuş.
Bu satırları bir internet cafe'den yazıyorum ve adsl gelene kadar bir daha yazamayabilirim. Hayranlarım ve okuyucularım olarak beni merak etmeyiniz, ama şunu biliniz ki mutlu ve huzurluyum. Annem de gelince hayat yine eskisi gibi olacak çok şükür.
Bu arada özeleştiri de yapıyorum. Ama, depresyondaydım yahu. Anti-depresan etkisini gösterince hayatı doğru okumaya başladım yeniden çok şükür ve nasıl bir terör ortamı içinde olduğumu görebildim. Gerçekten de doğru ve makul düşünemiyordum. Neyse, geçici bir süre için yakınlarıma verdiğim rahatsızlıktan dolayı özür diler, gözlerinizden öperim efendim.