Şimdi okullu olduk! Evde çoluk çocuk sesi olmayınca bir boşluk içinde hissettim kendimi. Ancak, Erol'la birlikte sabahtan denize gidip deniz kıyısında uyumak pek iyi geldi ne yalan söyleyeyim. Sabah erken kalkmak da iyi geldi, güne öğlen iki'de başlamak yoruyor bir süre sonra insanı. Dur bakalım nereye kadar tabii...
Sabah kahvaltısı için Deniz beye browni yaptım, bu çocuk büyüyüp evlenince "Hanım, nerde benim sabah kahvaltısı için kendi ellerinle hazırladığın kekim!" diyecek ve de cevaben güzel bir hareket alacak muhtemelen, neyse öğrenecek her kadının "anne" olmadığını.
Günler öyle bir yuvarlanma içinde geçiyor, yani insan bir yerde "hayatı yeniden üretmek" filan istiyor istemesine de, çok üşeniyorum.