Balıkçılarımızın bol miktarda tutmuş olduğu palamut balığından almak için çarşıya geldim. Hazır gelmişken cafe'ye de gelip maillerime filan bakayım dedim. Telefon henüz bağlanmadı. Deniz bugün ilk defa kendi başına minibüse binerek dershaneye gitti, muhtemelen şu sıralarda da eve gelmiştir. Eh artık büyüdü ve bunları yapabilecek durumda çok şükür. Sabahtan akşama kadar Pati'yle oynamanın dışında bir şey yaptığım yok. Arada da çekirdek çıtlatıp kitap okuyorum, televizyon bile seyretmiyorum.
Dün gece rüyamda Yunus'u gördüm. Bu yaşananlarda beni en çok üzen o çocuğun durumu oldu zaten. Neyse, ne yapayım, elimden geleni yaptım ve kendimi rahat hissediyorum, şunu da yapsaydım, bunu da etseydim dediğim hiçbir şey bırakmadım geride.
Ünlü Türk düşünürleri Cenk ve Erdem Bey'lerin dediği gibi "Hayat ne tuhaf, vapurlar filan"...