İşte, kolye, küpe yapacağım diye kendini helak eden bir insanın -yani benim- masası. Bugün fazla yazamayacağım. İlaç günüydü, hastanede tam uyuyordum, yanımdaki yatağa bir kadın geldi, ortalığı inletiyor, uyandırdı uykumdan beni. Halbuki avil, güzel, huzurlu bir uyku veriyor insana, seviyorum hastanede uyumayı. "Beni esnaf hastanesine götürün" diye bağırınıyor, bi tepem attı, kadını bi azarladım, bi azarladım, sen dedim şımarıklık ediyorsun, demediğimi bırakmadım. Öyle şaşkın bakakaldı suratıma. Kortizon almadığım için herceptinin verdiği bitkinliği iyice yaşamaya başladım ama olsun, kortizon almak istemiyorum. Zaten iki gün sürüyor sonra geçiyor, böyle yan etkiye can kurban valla, hiçbir itirazım yok. Bir de mıymıntı bir bacak ağrısı yapıyor, böyle ağrıyor mu ağrımıyor mu belli değil, sinir bir ağrı. Ağrı kesiciyle de geçmiyor, mıy mıy mıy ağrıyor, hani şöyle delikanlı gibi ağrısa insan bacağım ağrıyor diyecek ama öyle de değil.
İşte böyle sevgili günlük. Önümüz bayram, bakalım yeğenler gelecek. Yılbaşı akşamı da hep beraber oturur dansöz seyrederiz televizyonda. Zaten canım hiçbir yerlere gitmek istemiyor. Böyle eğlenmek zorunda olunan gecelere sinir olurum ezelden beri zaten. Kurarız güzel bir sofra, yaparım bir yılbaşı pastası, eğer becerebilirsem hani o ağaç şeklinde olanlar var onlardan yapmaya çalışacağım, yatarız uyuruz gece 12'den sonra.