Ben bir zamanlar Zeyna değil miydim? Hala da öyleyim!

İlk ilaçları yedik bakalım. Fena değilim, çok iyi değilim haliyle ama bu durumda fena olmamak bile moral düzeltiyor.İstanbul'dayım hala, Pazartesi günü bir doz daha ilaç alıp eve Fethiye'ye geri döneceğim. Evimi, oğlumu, annemi, ablamı çok özledim. Burada da yeğenim çok iyi bakıyor bana, abim hep yanımdaydı, biraz önce gitti. Şu port işini de halledeceğiz bu hafta inşallah, kolumda damar kalmadı hakikaten çünkü. Günlerder tanıdık tanımadık bir sürü arkadaş arıyor, destek veriyor. Çok hoşuma gitti, büyük moral ve güç verdi bu mesajlar bana.

Yemek yiyebilmek güzel, çay içebilmek de öyle...

Solgar'ın bitki ilaçlarından aldım, düzenli olarak kullanıyorum. Galiba yan etkileri bertaraf etmekte bayağı bir işe yarıyorlar. Bir iki tane daha var onlardan da alacağım. Erken yatıp sabahın 6:30'unda uyanmak gibi bir huy geliştirdim iki gündür, sonra yine yatıp uyuyorum. Bugün gidip saçlarımı kestireceğim, uzun halinde dökülünce çok fena oluyor, evin her tarafı saç oluyor. Kısa olunca büyük dert olmuyor. Neyse ki kel kel dolaşmaya alıştım artık :) Hiç aksamıyor çünkü, ilacı aldığının 15. günü dökülüyor saçlar, neyse önümüz yaz, peruk takmaya hala sıcak bakamıyorum çünkü.

Dağılmıştım biraz, neyse topluyorum kendimi. Hala hayattayım ve terminal dönemde filan da değilim. Ona daha çok var...